«Η Gεωπολιτική γεννήθηκε με πατέρα
τον Πόλεμο και μητέρα την Επανάσταση»
Ντέρβεντ Γουίτελσεϋ, Καθηγητής της
Γεωγραφίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ
Ο όρος γεωπολιτική είναι νέος. Άρχισε να χρησιμοποιείται
τον τελευταίο κυρίως αιώνα.
Στην πραγματικότητα όμως, η γεωπολιτική
σαν αντίληψη και πρακτική υπήρχε πάντοτε, υπήρχε
όσο υπήρχαν και κράτη. Από τα αρχαία χρόνια
μέχρι σήμερα είναι παρούσα στην Ιστορία των
Εθνών και οινόμοι και οι κανόνες της ισχύουn ειτε
μας αρέσει, είτε όχι!
Η Αρχαία Ελλάς τόσο της κλασσικής περιόδου, όσο
και της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων
του, υπήρξε μία υπερδύναμη. Όπως υπερδύναμη
υπήρξε και η Αυτοκρατορία της Πόλεως των
Κωνσταντίνων. Όλα αυτά για λόγους πάνω απ' όλα
Γεωπολιτικούς. Γιατί υπήρχε ο Χώρος, υπήρχε ο
Λαός, υπήρχε η κυριαρχία.
Το γεγονός ότι ο Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος αποτέλεσε
μία υπερδύναμη, όχι μόνο στον πολιτιστικό τομέα,
αλλά και στην κυριολεξία, οφείλεται στο γεγονός
ότι πρώτα απ' όλα ήταν ένας συμπαγής και φυλετικά
ομοιογενής πληθυσμός, που δημογραφικά βρισκότανε
σε μεγάλη ανάπτυξη. Η σχέση των Ελλήνων με τους
υπολοίπους ανθρώπους του γνωστού τότε κόσμου ήταν
η σχέση ενός κράτος με τα σημερινά δεδομένα διακοσίων
έως τριακοσίων εκατομμυρίων. Ενός κράτους
δηλαδή, αναλόγου πληθυσμιακής οντότητος με αυτήν
που έχουν σήμερα η Ρωσσία, οι ΗΠΑ ή η Ευρωπαϊκή
Ένωση. Εάν συνυπολογίσουμε στο γεγονός αυτό και
την μεγάλη πρόοδό τους σε πολεμικά μέσα, αντιλαμβανόμεθα
το μέγεθος της ισχύος τότε του Ελληνισμού.
Επιπλέον, υπήρχε η αγάπη, το πάθος μάλλον για ελευθερία
και κυριαρχία, πάθος που εμφανίστηκε περίλαμπρα
στην περίοδο των Περσικών Πολέμων, όταν
οι λίγοι Έλληνες κατενίκησαν την Περσική
Κοσμοκρατορία. Είχαν την δυνατότητα να ελέγχουν απόλυταόλες
τις οδούς του εμπορίου και να κυριαρχούν
σε γη και θάλασσα. Το μέγα δυστύχημα για τον
Ελληνισμό εκείνης της εποχής ήταν ο αιώνιος διχασμόςτου γένους μας, διχασμός που πήρε δραματικές διαστάσεις
στην περίοδο του πελοποννησιακού πολέμου.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Αθήνα ή η
Σπάρτη δεν επέτυχαν την δημιουργία μιας αυτοκρατορίας,
όπως το επέτυχε αργότερα η σε πολλά θέματα
υποδεέστερη από αυτές Ρώμη. Για τον πολύ απλό
λόγο ότι η Αθήνα είχε πλησίον της, μία Σπάρτη και η
Σπάρτη, μία Αθήνα. Ενώ η Ρώμη είχε όλη τη δυνατότητα
ανεμπόδιστη να αναπτυχθεί.
Η Ελληνική Κοσμοκρατορία του Μεγάλου
Αλεξάνδρου, που ακολούθησε, ήταν το αποτέλεσμα
δύο κυρίως παραγόντων. Αφ' ενός μεν της φλόγας του
αγνού και αμόλΙJντου Ελληνι κού φύλου των
Μακεδόνων, φλόγα που μετετρόπη σε μία απαράμιλλη
Πολεμική Αρετή. Και αφ' ε1"ι-Ρου της ευλογίας των
Θεών, που υπήρχε πάντοτε στο πλευρό του Μεγάλου
Μακεδόνα Στρατηλάτη. "Έχω την γνώμη ότι οι νόμοι
της γεωπολιτικής αδυνατούν να ερμηνεύσουν το θεϊκό
φαινόμενο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αφού η
Μακεδονία που παρέλαβε ούτε μεγάλη ενδοχώρα είχε,
ούτε το ανυπολόγιστο πλήθος λαού, ούτε ναυτική
δύναμη ήταν.
Στη συνέχεια, ως γνωστόν, ακολούθησε η αυτοκρατορία
της Ρώμης, από την οποία στο πέρασμα των αιώνων
γεννήθηκε η Αυτοκρατορία της Πόλεως των
Κωνσταντίνων, μία αυτοκρατορία με χαρακτήρα όσο
περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότερο Ελληνικό.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία υπήρξε επίσης υπερδύναμη
για χίλια σχεδόν χρόνια, μέχρις ότου έχασε τηνκυριαρχία στις θάλασσες και αναγκάστηκε να παραχωρήσει
προνόμια στην Βενετία και σε άλλους και φυσικά
όταν έχασε την Μικρασιατική Ενδοχώρα, καθώς
και την Βαλκανική από την επέκταση των Οθωμανών
εξ' Ανατολών και των Σλάβων από τον Βορρά. Από
'κει και πέρα ήταν θέμα χρόνου η πτώση της.
Μεγαλοφυές γεωπολιτικά το σχέδιο του Πλήθωνος
Γεμιστού, σχέδιο για την δημιουργία ενός εθνικού κράτους,
με απόλυτη κυριαρχία, ελεγχόμενο χώρο και εθνικά
ομοιογενή λαό. Σχέδιο, που όπως γνωρίζουμε από
την Ιστορία, ποτέ δεν εφαρμόστηκε και δεν γνωρίζουμε
εάν ήταν δυνατόν ποτέ να εφαρμοστεί.
Κάθε σύγκριση της αρχαίας, λοιπόν, και της μεσαιωνικής
πραγματικότητος με τα σημερινά δεδομένα είναι
πέρα για πέρα άστοχη και πρόκειται για παραλληλισμό
εκτός τόπου και χρόνου και επιπλέον παραλληλισμό,
που δεν βασίζεται σε κανένα αντικειμενικό στοιχείο,
εκτός του γεγονότος, του πολύ σημαντικού γεγονότος,
ότι υπάρχει φυλετική συνέχεια και ένας συγκεκριμένος
γεωγραφικός πυρήνας.
Η ίδρυση του νεωτέρου Ελληνι κού κράτους μετά την
Επανάσταση του 1821 ήταν αποτέλεσμα της εθνικής
συνειδήσεως των Ελλήνων, πράξη υπερόχου ηρωισμού
του Γένους μας, αλλά και έργο των μεγάλων δυνάμεων,
που ήθελαν, όμως, την Ελλάδα κατ' ουσίαν
προτεκτοράτο, προτεκτοράτο κυρίως της Αγγλίας,
που ήταν και είναι και σήμερα ο πλέον πιστός σύμμαχος
της Τουρκίας. Οι αντιρρήσεις του Μέττερνιχ και η
πρότασή του να έχει μεγαλύτερη έκταση το Ελληνικόκράτος, εκεί ακριβώς εβασίζοντο.
Β. .ε βαί. .ω ς, η ορμή του Έθνους μας και η Μεγάλη
Ιδεα διεψευσαν τις προσδοκίες των δήθεν συμμάχων
μας και παρ' ολίγον η Ελλάς να καταστεί μεγάλη
δύναμις, ρυθμιστής και κυρίαρχος του κρίσιμου
και ζωτικού γεωπολιτικού χώρου της Ανατολικής
Μεσογείου!
Η Μικρασιατική καταστροφή έφερε στην επιφάνεια
την θεωρία της "μικράς και εντίμου Ελλάδος", μία θεωρία
πέρα για πέρα αντίθετη προς τους νόμους της γεωπολιτικής.
Στη θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, στην
κρίσιμη γεωστρατηγικά αυτή θέση, πρέπει να καταλάβουμε
πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κανένα μικρό
και ... έντιμο κράτος. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε
Μονακό, ούτε Λιχνενστάιν, ούτε καν Δανία ή
Λουξεμβούργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου