Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της!!!Φευγουν τα νεα παιδια για τα ξενα

 Ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και αναμένεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο στη νέα ελληνική πραγματικότητα (του ΔΝΤ), είναι η μετανάστευση νέων πτυχιούχων στο εξωτερικό. Είναι σαφές οτι το ρεύμα εξόδου είναι μαζικό και μπορεί να συγκριθεί με τη μεγάλη μετανάστευση των δεκαετιών του '50, '60 και '70, με μια σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με ανειδίκευτους εργάτες ή ημιειδικευμένους τεχνίτες, αλλά με κατόχους ανώτατης μόρφωσης που διαθέτουν πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, πτυχία ξένων γλωσσών και συστατικές επιστολές, οπότε δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε οτι πρόκειται για τα «καλύτερα μυαλά» της χώρας.

Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά της κατάστασης, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Εκτιμάται ότι τη δεκαετία του 2000 έχουν φύγει από την Ελλάδα για να εργαστούν στο εξωτερικό ή έχουν παραμείνει εκεί μετά το πέρας των σπουδών τους περισσότεροι από 550.000 άνθρωποι. Το κύμα εξόδου, όπως όλα δείχνουν, θα μεγαλώσει τα προσεχή χρόνια, δεδομένης της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού Μanpower, 9 στους 10 Ελληνες (87,7%) έχουν σκεφθεί να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά. Μάλιστα, 4 στους 10 έχουν ήδη αλλάξει τόπο κατοικίας εντός συνόρων, για λόγους εργασίας. Από την ίδια έρευνα προκύπτει επίσης ότι περίπου 4 στους 10 προτίθενται να μετακινηθούν στο μέλλον για διάστημα από 1 έως 3 χρόνια. Ένα παράδοξο φαινόμενο, το οποίο παρατηρείται στην Ελλάδα αντίθετα από άλλες χώρες, είναι οτι τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν όσο αυξάνεται το επίπεδο μόρφωσης. Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανεργίας των νέων πτυχιούχων αγγίζει το 30%, ενώ διευκρινίζω οτι σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό, είναι γραμμένοι σε δεύτερη σχολή, υπηρετούν στο στρατό ή έχουν ως «επάγγελμα» τα οικιακά (δείτε εδώ την παλαιότερη ανάρτηση όπου αποσαφηνίζω την απατηλή έννοια της ανεργίας).

Ακόμα, έρευνα που διεξήγαγε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Λόης Λαμπριανίδης, κατέδειξε ότι από τους Έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, μόλις το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να παραμείνει στο εξωτερικό. Η ίδια έρευνα δείχνει οτι το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Οι περισσότεροι μετανάστες πτυχιούχοι είναι οικονομολόγοι και νομικοί (33%), προγραμματιστές Η/Υ, φυσικοί και χημικοί (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%). Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%), οι ΗΠΑ (28,7%), η Γερμανία (6,6%) και η Ελβετία. Όπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.

Αν εξετάσουμε προσεκτικότερα τους λόγους, τους οποίους προέβαλαν ως σημαντικότερους για τη μετανάστευσή τους οι πτυχιούχοι, θα συναντήσουμε συγκεντρωμένα όλα τα δεινά της σημερινής «αγοράς εργασίας» στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, για να προοδεύσει κάποιος στον εργασιακό τομέα πρέπει να έχει «μέσο» ή να είναι γλείφτης και χαφιές των συναδέλφων του ή όλα μαζί. Ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα τα πραγματικά προσόντα αγνοούνται προκλητικά και επικρατούν οι εκλεκτοί της οικογενειοκρατίας και της λαμογιοκρατίας. Επίσης, ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος σκοπεύει να γυρίσει στο μέλλον στην Ελλάδα, η απόκτηση εξειδικευμένων γνώσεων από την εργασία είναι μια ευκαιρία που παρέχουν πολλές χώρες του εξωτερικού, καθώς ιδιαίτερα όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες βρίσκονται δεκαετίες μπροστά από την Ψαροκώσταινα. Τέλος, η διαφορά στις οικονομικές απολαβές είναι τεράστια και ενδεικτική της μαζικότητας του ρεύματος εξόδου. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα, το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό (34,4%), ενώ θα συμπλήρωνα πως οι συγκεκριμένοι ανήκουν στην πλειοψηφία τους στους βολεμένους στον δημόσιο τομέα της προηγούμενης γενιάς. Ένας νέος πτυχιούχος αποκλείεται να έχει τέτοια τύχη σήμερα.

Ποιες αιτίες όμως είναι υπεύθυνες για τη γένεση αυτού του φαινομένου; Προφανώς η υπερπροσφορά νέων πτυχιούχων, αλλά και η έλλειψη θέσεων για την απορρόφησή τους. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας κ. Τσέγκος εστιάζει στην πρώτη αιτία: «Η έξοδος είναι μονόδρομος, ιδιαίτερα εφόσον συνεχίζουν οι σχολές να βγάζουν εκατοντάδες νέους μηχανικούς. Η ίδρυση νέων ΤΕΙ υπήρξε ανεξέλεγκτη -δυστυχώς δεν υπήρξε Καλλικράτης στην Παιδεία». Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Λαμπριανίδη, σημαντικότερη είναι η δεύτερη: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ' όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».

Προσωπικά πιστεύω πως και οι δυο απόψεις είναι σωστές. Από τη μια τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας έχουν γιγαντωθεί υπέρμετρα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με μοναδικό γνώμονα τον διορισμό περισσότερων καθηγητών και υπαλλήλων (που συνήθως ανήκουν στον στενό οικογενειακό κύκλο των παλαιότερων καθηγητών), αδιαφορώντας πλήρως για το επίπεδο της μόρφωσης που παρέχουν και την μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση των φοιτητών τους. Από την άλλη, η ελληνική οικονομία δεν έχει καθόλου εξελιχθεί, απεναντίας βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ' ότι στη δεκαετία του '80. Η παγκοσμιοποίηση κατέστησε τα εγχώρια προϊόντα υπερβολικά ακριβά, με αποτέλεσμα την σταδιακή παρακμή του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα. Επίσης, ούτε το κράτος ούτε η ιδιωτική πρωτοβουλία κατέβαλαν σοβαρές προσπάθειες εξέλιξης της παραγωγής, παράγοντας πιο σύνθετα προϊόντα που απαιτούν μεγαλύτερη τεχνογνωσία, τα οποία θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικά.

Το τελειωτικό χτύπημα για τους νέους πτυχιούχους ήταν η πρόσφατη είσοδος της Ελλάδας στον ελεγκτικό μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, με όσα αυτή συνεπάγεται. Επιπλέον «πάγωμα» της αγοράς, μείωση των θέσεων εργασίας, ελάττωση των αποδοχών και ελαστικοποίηση των όρων εργασίας (οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν τηρούταν, υπό την ανοχή του κράτους). Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι πλέον πραγματικότητα και μας επιβλήθηκε δίκην χούντας από μια δημοκρατικά υποτίθεται εκλεγμένη κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που δεν μπήκε καν στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί προχώρησε σε αυτές τις επιλογές αντί των όποιων άλλων διαθέσιμων, απλά περιορίστηκε στο εκνευριστικό «ήταν μονόδρομος», που με σχολαστικότητα και ευλάβεια αναπαρήγαγαν όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, με προεξάρχοντα την κρατική τηλεόραση, το MEGA, το ΣΚΑΪ, το Βήμα και το Πρώτο Θέμα. Οι αντιδράσεις και οι πορείες χαρακτηρίστηκαν ως επιζήμιες για την... εικόνα της χώρας προς τους ξένους τουρίστες, ενώ προβλήθηκε ως ιδανικό «να σηκώσουμε όλοι τα μανίκια και να πιάσουμε δουλειά», δηλαδή κοινώς να υποστούμε αδιαμαρτύρητα την αντιδημοκρατική καταστρατήγηση όλων των εργασιακών κεκτημένων των τελευταίων δεκαετιών... Μετά από όλα αυτά, είναι να μη θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό;

Δυστυχώς η κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί στην πατρίδα μας την τελευταία πενταετία δεν έχει προηγούμενο. Δίχως να έχει υπάρξει κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή, ή κάποιος πόλεμος η πατρίδα μας έχει βρεθεί σε χειρότερο σημείο ακόμη από εκείνο της δεκαετίας του πενήντα. Τα χρόνια εκείνα όμως υπήρχε αισιοδοξία. Με την εργασία και την σωστή διοίκηση της χώρα, θα είχαμε καλύτερα χρόνια καλύτερο μέλλον για τον λαό και την πατρίδα. Και πράγματι αυτό συνέβη μέχρι και την δεκαετία του εβδομήντα. Από εκεί και μετά και ιδιαίτερα με την άνοδο της μεταπολιτευτική δημοκρατίας στην εξουσία, τέθηκαν τα θεμέλια για την σημερινή κατάρρευση όχι μόνον της οικονομίας, αλλά και όλων των ηθικών αξιών.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε αλλά και τα υφιστάμεθα όλοι μας σήμερα. Το σπουδαιότερο από όλα κατά την άποψη μας είναι η πτώσεις των ηθικών αξιών, όχι μόνο του λαού, αλλά και των ηγετών του και όσων μέχρι σήμερα έχουν κυβερνήσει αυτή την χώρα. Φυσικά για όλη αυτή την κατάσταση εκείνος ο οποίος έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης είναι ο κοινοβουλευτισμός, ο οποίος από την μεταπολίτευση και μετά φρόντιζε, να κοιτά μόνο τα συμφέροντα των πολιτικών να χαϊδεύει τα αυτιά του λαού, να του προσφέρει μία επίπλαστη ευημερία η οποία δεν ήταν προϊόν εργασίας αλλά άκρατου δανεισμού. Και φυσικά ο λαός έβλεπε να ρέει το παραδάκι στην τσέπη του και δεν έδινε σημασία τι ακριβώς επρόκειτο να συμβεί στην πατρίδα του λίγα χρόνια αργότερα. Ο κοινοβουλευτισμός τον είχε αποκοιμίσει τελείως. Οι βουλευτές μεγάλωναν τις περιουσίες τους είτε με χρηματοδοτήσεις των διαπλεκόμενων συμφερόντων είτε με μίζες, χρεώνοντας με υπέρογκα ποσά τον λαό. Οι βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες επιδοτούντο για να φύγουν στις όμορες χώρες. Οι αγρότες οδηγούντο σε αγρανάπαυση, η κτηνοτροφία καθημερινά υποβαθμιζόταν, με αποτέλεσμα σήμερα η Ελληνική γη να μην μπορεί να θρέψει τον λαό και όλα να εισάγονται από το εξωτερικό. ΟΙ Έλληνες γίνονταν δημόσιοι υπάλληλοι, έπαιρναν μισθολογικές αυξήσεις οι οποίες δεν αντιστοιχούσαν με την παραγωγικότητα τους, και όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι.

Όμως όπως λέει και η λαϊκή σοφία ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τώρα ήλθε η ώρα να επιστραφούν τα δανεικά. Και εδώ παρουσιάζεται το οξύμωρο. Αυτοί οι κοινοβουλευτικοί η οποίοι ρήμαξαν την πατρίδα μας και έστειλαν τον λαό στα φτωχοκομεία θέλουν και πάλι να μας σώσουν. Θέλουν να μας σώσουν πληρώντας και πάλι ο λαός τα χρέη από αυτά που δεν έχει, ενώ αυτοί κάθε χρόνο αυξάνουν τις περιουσίες τους. Οι έλληνες πρέπει να ντρεπόμαστε για την κατάντια της πατρίδας μας. Αλήθεια τι ακριβώς συμβαίνει στον Ελληνικό λαό; Ο κοινοβουλευτισμός μας κατάντησε όμηρους της Ε.Ε του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, καθώς επίσης και των διεθνών τοκογλύφων οι οποίοι καθημερινά μέσω των τοποτηρητών τους, ελλήνων πολιτικών, κατατρώγουν τις σάρκες μας. Και όμως ο Ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Τι μας έχουν ποτίσει άραγε; Οι έλληνες πολιτικοί έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων, οδήγησαν την πατρίδα μας στα σημερινά χάλια για γι' αυτόν τον λόγο η τιμωρία τους θα πρέπει να είναι παραδειγματική.

Η πατρίδα μας σήμερα πορεύεται μέσα σε διεθνείς εξευτελισμούς με όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Ιδίως αυτά των εθνικών θεμάτων για τα οποία ουδείς δίνει σημασία αφού όλοι ασχολούμεθα με τα οικονομικά. Ποιός έχει εμπιστοσύνη στους έλληνες πολιτικούς ότι δεν θα ξεπουλήσουν και τα εθνικά μας θέματα όπως ξεπούλησαν την πατρίδα μας στους διεθνείς τοκογλύφους; Ποιος τους εμπιστεύεται πλέον; Προκειμένου τα αφεντικά τους οι διεθνείς τοκογλύφοι δηλαδή, να εισπράξουν τα δανεικά, δεν θα τους παραδώσουν τον ορυκτό πλούτο, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της πατρίδας μας; Περιμένουμε δούμε μετά από όλα αυτά τα δεινά που συσσώρευσαν στην πατρίδα και τον λαό, εάν θα τους επιτρέψει να παραμείνουν στην θέση τους και εάν τους δώσει ξανά την δυνατότητα να επανέλθουν.

Επειδή όμως ξεφύγαμε λίγο από το θέμα μας να επανέλθουμε. Φέραμε τον κ. Παπαδήμο μέγα τραπεζίτη του Σημίτη, και μέχρι πρότινος σύμβουλο του άλλου μεγάλου σοσιαλιστού πολιτικού και πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου για να μας σώσει από την καταστροφή. Παρεμπίπτοντος να αναφέρουμε εδώ το μεγάλο χουνέρι που έχουν να πάθουν από το λαό αυτοί οι οποίοι επιμένουν να τον υποστηρίζουν. Και δηλώνουν ότι θα πρέπει να παραταθεί ακόμη περισσότερο η θητεία της κυβέρνησης της πράσινης ακρίδας η οποία εξακολουθεί να μας κυβερνά. Τι συμβουλεύει λοιπόν ο κ. Παπαδήμος μέσω του στρατηγικού του συμβούλου καθηγητή πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργο Παγουλάτο; Προτρέπει τα καλλίτερα μυαλά να φύγουν στο εξωτερικό. Βέβαια πολύ θα αναρωτηθούν πως είναι δυνατόν να διατυπώνονται τέτοιες απόψεις. Ιδού λοιπόν τι απάντησε ο κ. καθηγητής, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Βήμα» και στην ερώτηση: Τι θα έλεγε σε έναν νέο επιστήμονα που δεν βλέπει διέξοδο στην Ελλάδα; Θα τον συμβούλευε να φύγει στο εξωτερικό; Και η απάντησης του επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικών Σχεδιασμών του πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου: « Πρόκειται για μια πολύ σκληρή ερώτηση. Τα τελευταία δύο χρονιά την έχω αντιμετωπίσει κατά κόρον από φοιτητές μου. Αυτό που τους λέω είναι ότι αν οι προοπτικές να βρει κάποιος δουλειά στην Ελλάδα είναι ισχνές, θα κάνει καλό να αναζητήσει την τύχη του εκτός, να αποκτήσει εμπειρία». Ας αρχίσουν λοιπόν οι νέοι επιστήμονες να ετοιμάζουν τα πράγματα τους και όπου φύγει – φύγει. Αυτά λοιπόν συμβουλεύουν τα Ελληνόπουλα οι κατέχοντες την εξουσία. Να φύγουν στο εξωτερικό για να σωθούν και να μείνουν στην πατρίδα μας τα γερόντια. Και προσθέτει ο κ. Παγουλάτος: « Όταν τα πράγματα βελτιωθούν, να επιστρέψει. Θα είναι απώλεια για μια χώρα να χάσει προσωρινά τα καλύτερα μυαλά της, αλλά η απώλεια θα θεραπευτεί όταν αυτό το υψηλής κατάρτισης ανθρώπινο κεφάλαιο επιστρέψει». Και σε αυτό το σημείο αρχίζουν τα γέλια. Αλήθεια ποιος πιστεύει ότι θα επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι νέοι που θα έχουν βρει μια καλή δουλειά θα αμείβονται ικανοποιητικά και θα έχουν δημιουργήσει οικογένεια στο εξωτερικό; Πόσοι μετανάστες έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα από τους επιστήμονες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό; Ουδείς. Όσοι επέστρεψαν ήταν σε μεγάλη ηλικία συνταξιούχοι οι οποίοι θέλησαν να περάσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους κάτω από τον λαμπερό ήλιο της πατρίδας μας. Ουδείς νέος επιστήμονα γύρισε ούτε πρόκειται να γυρίσει στο Ελλαδιστάν όπως κατάντησαν την πατρίδα μας οι πολιτικοί. Γι' αυτόν τον λόγο δεν θα κουραστούμε να γράφουμε και να το λέμε με δυνατή φωνή. Μόνο το Εθνικό Κράτος είναι αυτό που δίνει αισιοδοξία, προοπτική και ευημερία στους πολίτες του. Το Εθνικό κράτος έχει καθήκον να προσφέρει στον πολίτη εργασία σε ένα κράτος δικαίου και σιγουριάς. Ο πολίτης έχει υποχρέωση να εργάζεται παραγωγικά και να προσφέρει στο κράτος ανάλογα με τα εισοδήματα του τον φόρο που του αναλογεί δίκαια και τίμια. Για να μπορεί το κράτος να του προσφέρει τις κοινωνικές εκείνες παροχές μιας ευνομούμενης πολιτείας. Οι τεμπέληδες και τα παρασιτικά επαγγέλματα δεν έχουν θέση στο Εθνικό Κράτος. Το κερδοσκοπικό κεφάλαιο δεν έχει επίσης θέση στο Εθνικό κράτος. Η ανάπτυξη και η ευημερία θα προέλθει μέσα από την εργασία και από τη συνεργασία παραγωγικού κεφαλαίου και εργαζόμενων, υπό την υψηλή εποπτεία του κράτους. Στο εθνικό κράτος όλοι εργάζονται και μέσω της εργασίας όλοι μαζί ευημερούν. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι ο πλούτος είναι συνάρτησης της τίμιας εργασίας. Δεν μπορεί να προέρχεται μέσα από κερδοσκοπικά παιχνίδια όπου ευημερούν οι ολίγοι και οι περισσότεροι πένονται.

Εθνικό κράτος λοιπόν. Έφθασε η ώρα να το αναζητήσουμε.