Για να ξαναγίνει η Ελλάδα ελληνική

γράφει ο Δ. Ζαφειρόπουλος

Υποψήφιος με τον ΛΑΟΣ λοιπόν, στην Α΄ Αθηνών. Και πάλι; θα μου πείτε; Και το 2009 δεν είχε ανακοινωθεί η υποψηφιοτητά μου με αυτό το κόμμα, για να κοπεί λίγες εβδομάδες αργότερα; Ναι, αυτό ακριβώς είχε συμβεί γιατί τότε, κάποιοι πρώην συναγωνιστές μου είχαν φροντίσει τα "αποδεικτικά" της συμμετοχής μου στην Χρυσή Αυγή, στην δημοσιότητα και επειδή τότε η "ακροδεξιά" δεν είχε την σημερινή ευηπόληπτη παρουσία στα ΜΜΕ, είχε βουήξει ο τόπος. Και ακριβώς γι' αυτό, κάποια στελέχη τότε του ΛΑΟΣ, όπως ο Μάκης Βορίδης, μου είχαν ζητήσει να κάνω μία "δήλωση μετανοίας" για το πολιτικό παρελθόν μου, κάτι το οποίο φυσικά και δεν έκανα, εισηγήθηκαν την αποπομπή μου από υποψηφίου. Από τότε πέρασαν χρόνια και πολλά άλλαξαν, τόσο στην πολιτική ζωή του τόπου, όσο κυρίως στην ελληνική κοινωνία. Όμως το ερώτημα παραμένει. Γιατί υποψήφιος, γιατί με τον ΛΑΟΣ και γιατί σε αυτές τις εκλογές. Στο πρώτο ερώτημα, της υποψηφιοτητάς μου δηλαδή, απαντά η από δεκατριών χρονών πολιτικοποιησή μου (τότε στην νεολαία ΕΠΕΝ) δηλωτική του γεγονότος ότι θεωρώ σημαντική την πολιτική και την συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες. Τώρα, όσον αφορά στην υποψηφιότητά μου με τον ΛΑΟΣ, μπορώ να πώ ότι θεωρώ ότι αυτό το κόμμα είναι εκείνο που ανέδειξε το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας, νομιμοποίησε την συζήτηση και έθεσε αυτή την ατζέντα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Και επειδή έχω γεννηθεί, μεγαλώσει και εργάζομαι στην Αθήνα, της οποίας οι γειτονιές πλήττονται περισσότερο από την γκετοποίηση των μεταναστών, με την υποψηφιότητά μου στον ΛΑΟΣ θεωρώ ότι δίνω την μάχη για να αντιστραφεί αυτή η τραγική για την πόλη και την πατρίδα μου κατάσταση. Καθόλου δεν με αφορούν τα ποσοστά τα οποία δίνονται στον ΛΑΟΣ. Εξάλλου έχω συνηθίσει να συμμετέχω σε πολιτικούς σχηματισμούς που για χρόνια δεν έπαιρναν πάνω από 0,1% στις εκλογές. Αλλά η παρουσία μου αυτή στην εκλογική διαδικασία, είναι και μία δικαίωση του συνδυασμού "Αθήνα Πόλις Ελληνική" που στις δημοτικές εκλογές του 2006, είχε για πρώτη φορά καταφέρει στον πατριωτικό χώρο, να βάλει την μονάδα μπροστά στα αποτελεσματά του. Με τον ΛΑΟΣ, όλα αυτά τα χρόνια είχα κοινές πολιτικές συμπλεύσεις αλλά και σημαντικές πολιτικές διαφορές. Τις οποίες εξέφραζα πάντα δημόσια, με διάθεση εποικοδομητικής κριτικής και όχι λαϊκίστικου κουτσομπολιού. Είμαι σίγουρος πως και στο μέλλον θα έχω διαφορές σε ζητήματα πολιτικής τακτικής και να είστε σίγουροι πώς και σε αυτά θα εκφράσω δημόσια την διαφωνία μου. Θεωρώ αυτές τις εκλογές ως τις πιο άχρηστες πρακτικά και αυτές που έχουν την λιγότερη νομιμοποίηση. Γιατί γίνονται, ώστε να αποτελέσουν μία λαϊκή εκτόνωση και στην ουσία θέλουν να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τον δικομματισμό και τις αριστερές και δεξιές παραφυάδες του. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο γίνονται και γι' αυτό τους έδωσαν και την ευλογία τους, οι επιτηρητές της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Είναι στο χέρι μας και στην ψήφο μας να δώσουμε μία απάντηση στους ντόπιους και ξένους καλοθελητές, οι οποίοι θέλουν να παίξουν με την λαϊκή αγανάκτηση και τζογάρουν με την πολιτική κρίση και την μείωση της εθνικής κυριαρχίας. Όσο περισσότερο και δυνατότερα εκφραστούν οι ευρύτερες πατριωτικές δυνάμεις, τόσο πιο πολλά εμπόδια θα βρούν στα σχεδιά τους. Εύχομαι και θα αγωνιστώ, τόσο στην προεκλογική περίοδο, όσο και μετά από αυτή, να ακουστεί δυνατά η φωνή αυτών ακριβώς των πατριωτών, οι οποίοι δεν περιορίζονται από κομματικές ή ιδεολογικές ταμπέλες. Αυτή την σύνθεση σήμερα των πατριωτικών δυνάμεων θεωρώ ότι την προσφέρει το ΛΑΟΣ. Εύχομαι και θα αγωνιστώ, μετά από τις εκλογές να υπάρξει ένα ευρύτερο μέτωπο πατριωτικών δυνάμεων το οποίο θα σταθεί απέναντι σε αυτούς που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα είτε σκουπιδότοπο τριτοκοσμικών μεταναστών, είτε ένα πολυτελές θέρετρο ενός κοσμοπολίτικου καπιταλιστικού συστήματος. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα δόγματα και κάποιες από τις διαφοροποιήσεις του παρελθόντος έχουν τελειώσει μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό φαίνεται δημοσκοπικά από την άνοδο των πατριωτικών δυνάμεων. Αλλά και κυρίως από τις τάσεις του εκλογικού σώματος να προβάλλει ως καίριο, ζήτημα, αυτό της μετανάστευσης. Το οποίο είναι το μεγαλύτερο εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας. Απέναντι λοιπόν στο δίλημμα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ας τοποθετήσουμε τον αγώνα για μία Ελλάδα ελληνική που θα ανήκει μονάχα στους Έλληνες.